मराठी समुदाय

नमस्कार मित्रांनो, पांडव आणि कौरवांमध्ये महाभारत यु’द्ध झाले. या यु’द्धात दोन्ही बाजूंच्या लाखो यो’द्ध्यांनी वीरगती गाठली होती. या यु’द्धाच्या शेवटी, पांडवांकडून १५ आणि कौरवांकडून तीन यो’द्धा सोडले गेले. अशा प्रकारे या यु’द्धाने संपूर्ण भारत जवळजवळ यो’द्धाहीन बनला होता. कुरुक्षेत्रात भाग घेणारे सर्व यो’द्धा पुरुष होते. ज्यांच्या मृ’त्यूनंतर वि’धवा आणि नातेवाईक शोकात होते.

परंतु या महायु’द्धाच्या १५ वर्षानंतर ते सर्व एका रात्रीसाठी जि’वंत झाले होते. या दरम्यान, ते केवळ त्यांच्या कुटुंबाला भेटले नाहीत. याउलट, अनेक वि’धवा त्यांच्या पतींसह जल समाधीला बैकुंठाला गेल्या होत्या. महाभारताच्या आश्रमवासी महोत्सवाच्या ३३ व्या अध्यायात असे म्हटले आहे की, यु’द्धानंतर युधिष्ठिर हस्तिनापूरचा राजा झाला आणि,

त्याने पाच भावांसह आपले राज्य चालवायला सुरुवात केली. त्यांच्यासोबत त्यांचे थोरले वडील धृतराष्ट्र, आई गांधारी आणि कुंती होते. पांडवांच्या सेवेने प्रसन्न होऊन धृतराष्ट्र-गांधारीनेही सुमारे पंधरा वर्षात आपल्या मुलांच्या दुःखावर मात केली होती. पण याच दरम्यान, एक दिवस धृतराष्ट्राने युधिष्ठिराला सांगितले की मुला, आम्हाला आमचे उर्वरित आयुष्य जंगलात घालवायचे आहे.

युधिष्ठिर हे पाहून दु:खी झाले पण विदुराच्या सांगण्यावर सहमत झाले. यानंतर, दुसऱ्याच दिवशी धृतराष्ट्र, गांधारी, कुंती, विदुर आणि संजय सगळे निघून जंगलात गेले. दरम्यान, हस्तिनापूरचे लोक पांडवांच्या काळजीने खूप आनंदी झाले. पण यु’द्धात वि’धवा झालेल्या स्त्रिया शोक करायच्या. पण काही काळानंतर एके दिवशी सहदेवाला आई कुंतीला भेटायचे होते.

तेव्हा भीम, अर्जुन, नकुल आणि त्यांच्या बायका कुंतीला भेटायला उत्सुक झाल्या. दुसऱ्या दिवशी पांडव द्रौपदीला घेऊन जंगलाकडे निघाले तेव्हा हस्तिनापूरचे रहिवासीही त्यांच्यासोबत गेले. या लोकांमध्ये यो’द्ध्यांच्या वि’धवा होत्या. या दरम्यान, एक दिवस महर्षि वेद व्यास पांडवांना भेटण्यासाठी आश्रमात आले. या दरम्यान, पांडवांसह हस्तिनापूरमधील रहिवाशांना शोक करताना पाहून,

ते म्हणाले की, तुम्ही मे’लेल्या कुटुंबातील सदस्यांचे दुःख करू नका. ते सर्व स्वर्गात आनंदी आहेत. व्यासांच्या या शब्दांवर लोकांचा विश्वास बसला नाही. यानंतर व्यास म्हणाले की आज रात्री मी तुम्हाला कुटुंबातील सदस्यांशी ओळख करून देईन. यावर धृतराष्ट्र आणि गांधारीने यु’द्धातील मृ’त पुत्रांना आणि कुंतीने कर्णाला पाहण्याची इच्छा व्यक्त केली.

बाकी प्रत्येकाने सांगितले की त्यांनाही त्यांच्या नातेवाईकांना भेटायचे आहे. यानंतर महर्षि वेद व्यास यांनी सर्वांना गंगेच्या काठावर आणले आणि सूर्यास्तानंतर त्यांनी आपल्या तपोबलसह महाभारतात मा’रल्या गेलेल्या यो’द्ध्यांना बोलावले. अशाप्रकारे सर्व यो’द्धे गंगेमधून एक एक करून बाहेर येऊ लागले. काही काळानंतर भीष्म, द्रोणाचार्य, कर्ण, दुर्योधन, दुशासन, अभिमन्यू,

धृतराष्ट्राचे सर्व पुत्र, घटोत्कच, द्रौपदीचे पाच मुलगे, राजा द्रुपद, धृष्टद्युम्न, शकुनी, शिखंडी इत्यादी गंगेच्या पवित्र पाण्यातून बाहेर आले. हे मृ’त नातेवाईक त्यांच्या समोर उभे राहिलेले पाहून, पांडवांसह हस्तिनापूरचे सर्व रहिवासी आनंदित झाले. त्यांना त्यांच्याशी बोलल्यानंतर खात्री झाली की ते ठीक आहेत. हे यो’द्धे म’रू लागताच त्यांच्या वि’धवांनीही पाण्यात समाधी घेतली.