मराठी समुदाय

नमस्कार मित्रांनो आज आपण पाहणार आहोत एका मु’लीची प्रे मात पड ल्या वर काय अवस्था झाली होती तर ती मु लगी अशी म्हणते की “माझं खरच खूप म ना पासून प्रेम आहे ग त्याच्यावर “! उर्वी रडून रडून वि’शाखा स मोर आप ल मन मोक ळ  करत होती. अग पण ही  तुझी  बा जू झा ली, पण त्याच काय? त्या’चही तु झ्याव र तेवढच प्रेम आहे का?

याचा  पण विचार कर न, उर्वी आणि वि’शाखा दो’घी कॉले ज पासून च्या  मै त्रि णी आता एकाच ऑफिस म ध्ये काम करतात ते व्हा पा सूनची दो घींची अगदी घ’ट्ट मैत्री सगळी सुखं -दुःख ए’क मे काशी शेअर  करत असत.  ऑ  फिस मध्ये लं च ब्रे क मध्ये त्या दो घी ग प्पा मारत असता त ते व्हा उर्वी त्या च्या वि षयी सांगू लागली. उमेश उ र्वि च्याच ऑफि स मध्ये काम करणार  हु शार, क र्त ब गार होतकरू मुलगा.

त्याचे आणि उर्वी चे ब ऱ्या च वेळा बोलणे होत असे. दोघे ही ए काच प्रो जे क्ट मध्ये काम करत होते. उमे’श तो  प्रो जे क्ट ली ड करत होता. त्यामु ळे मि टीं ग्ज, कॉल, डि’सि जन  यासाठी दोघे ए कत्र काम करत असत. जे’वण एकत्र,  दु पा रचा च हा एकत्र  यामुळे दोघात ली  मै त्री वाढू लागली.  ऑफि स म ध्ये येणे  जाणे ए कत्र होऊ लागले.

दो’घांची घरे त शी लां ब होती मात्र उ मेश उ र्वी ला पिक करा य ला तिच्या घरा प र्यंत रोज जात असे.  ह ळू हळू ऑ फिस कामा शि वाय दो घांचे  बो लणे वाढू लागले, त्या तून दोघे एकमेकां चे चांग ले मित्र बनले. त्याच मै त्रीचे रु पां तर ह ळू हळू प्रेमात होऊ लागले. निदान  उ र्वि साठी तरी हे  प्रे मच होते. त्यामुळे रोजचा  दिव स एकमेकांशि वा य  जातच नसे.

रोज ऑ फिस  शिवा य बाहेर भेटणे, भेट व स्तू देणे, मु व्हीज अश्या गो’ष्टीना   उधा ण येऊ लागले. सतत  फोन ,  मे सज, सो शल मि  डीया व र एक मे कांशी होणारा संवाद इ. वा ढू लागले. उ’र्वी उमेश वर मना पा सून प्रेम करत होती, त्या च्या साठी वाटे ते क रायचं तिची त यारी होती. फोन का आला  ना ही, मे से जला रि प्लाय का दिला नाही याचा सतत तिच्या डो’क्या त चालू राहिला.

त्याच्यासाठी नवीन काहीतरी पदार्थ करून घेणे, त्याच्या आ’व डीच काहीत री  रोज बनवून  नेणे हा तर आता ति चा नि त्य क्र मच झाला होता.  उ र्वी च्या आई च्या ही गोष्ट ल’क्षात आली होती. तिने उ र्वी ला त्या बद्दल विचारले देखील. उ र्वीने आप’ल्या प्रेमा ची क बुली आईज व ळ दिली होती. उर्वी  मना पा सून  उ मे श’वर प्रे’म करत होती. उ मेश अतिश य  साधा आणि सरळ  मुलगा होता.

आणि  त्याला आपण छान दिसावे, चांगले  क पडे घातले पाहिजे याची विशे ष आवड न व्हती. त्याने नीट रा हावे छान दिसावे हा  उ र्वीचा अ’ट्टा हास होता. त्यामुळे त्याच्यासाठी क’पडे ख रेदी करणे, पर फ्यु  म्स,   घ ड्याळ बेल्ट अश्या त्याचे व्य’ क्ति मत्त्व  खु ल व णाऱ्या व स्तू ती ने हमी च त्याला  घे ऊन देत असायची. दो’नच म हि न्यात तिने उमेश चा लू क पूर्ण बदलून टाकला होता.

पू’र्वीचा सा धा उमेश आता अ धिक च देखणं आणि सुंद र दिसत असे. एकदा दोघे  महा ब ळे श्वर ला गेले होते .  ए क मे कांच्या सह वा सात, प्रे मात, डोळ्या त डो ळे घालून ए क मे कांचा हवा ह वासा  स्प र्श दोघे अ नु भवत होते. त्या  धुंद  वाता व र णातून बाहेर प डावे असे  दो घाना ही वाटत नव्हते. त्यादि वशी त्यांनी तिथे राहायच ठर वलं.

नि तस घरी देखील कळवलं. उर्वीच्या आ ईने थोड्या काळजी ने च तीला राहा यला प र वा नगी दिली. तिथल्या वा’ताव र णाची वे गळीच न शा दो घा नाही चढली होती. ति थल्या एका छान नि स र्ग’र म्य  हॉटे ल मध्ये दोघे राहिले. रात्री जेवण क रून  फिरू न आले. प्र’ती क च्या मनात आज  वेग ळाच प्लान होता. तो सतत  उर्वी च्या  केसा तू न हात फि र वत तिला जवळ घेऊन बसला होता.

रात्री फि’रू न येताना   मस्त  आई स क्रि म  खाल्ले ए काच रूम मध्ये  दोघे ही राहिले. दोघांनी ए’क्स्ट्रा  बेड लाऊन घेतला हो ता. पण अ चानक  उमे श उर्वी च्या जास्त च जवळ आला  उर्वी त्या च्या शी फ्यु चर प्लान बद्दल  बो लू लागली. तिच्या क डे पू र्ण  दु र्ल क्ष करून तिच्या ज वळ जाऊ लागला आणि दिवसभ रा ती ल दो घां च्या सहवासा ने दोघां म ध्येही  आक र्ष ण वाढत होते.

उर्वी  उ मे श ला सम जाव त होती हे सगळ आता  क रण योग्य नाही. पण  दोघे ही वेग ळ्या च मू’ड मध्ये होते. शे वटी दोघां चा ही तोल गेला. जे दो घां च्यामध्ये घ डा यला नको होते ते च रात्री घडले, आणि त्यांनी त्या रा त्री काम जी व नाचा  मन सो क्त आनं द घेतला, पण सका ळी जेव्हा  उर्वी  ला जाग आली तेव्हा तिला खूप वाई ट वाटत होते.

उ’ मे श मात्र एकदम शांत होता, जे झाल ते योग्यच होत असा तिला समजावत राहिला. त्याला सगळ्या गोष्टींचा आनद मिळाला होता. परत आल्यापासून उ र्वी खूप निराश होती. आप ल्या मैत्रि णी ला भे टन मात्र तिने  स ग ळ्या गोष्टी  सांगि त ल्या. वि शाखा  तिला समजावत होती, आ धार देत होती. झाल्या  प्रका  राचा उमे श्व र मात्र काहीच परिणाम झाला नाही.

त्याच्या स्व’भा वात काहीच फरक प’डला नाही तो तिच्याशी  सार खा च प्रेमा ने वागत राहिला. पुन्हा  सग ळ्या गोष्टी ह’ळू हळू  सु र ळीत होऊ लागल्या. आता मात्र  उ र्वी ल’ग्ना चा ह त्त करू लागली. उमेश  हि हो  म्ह णून सांगत राहिला. बाहे र जाणे म र्यादा ओलां ड णे आता ने ह मी चेच होऊ लागले.  ल ग्ना चा वि षय मा’त्र उमे श नेहमी च  टाळू लागला.

ए कदा तर त्याने स्प ष्ट च सां गि तले कि त्याला  आता च  लग्ना चा विचार  करा य चा नाहीये. आता क रि अ र म ह त्त्वाचे आहे.  पुढ च्या  महि न्या त तो अ मे रिकाला  निघून गेला. इक डे उ र्वी मात्र त्याच्या आ ठव णीत आला दिवस शां त पणे घालवत राहली. त्यांचे पुढे काही  हो ईल का याचा च विचा रात आप ली स्वप्न  माती मोल होत असताना पाहत राहीली.